Białoszewski, w swej autobiograficznej prozie próbuje utrwalić zmienny, chaotyczny, pełen sprzeczności i niekonsekwencji potok codzienności. Ta relacja przypadkowości i bylejakości naszego powszedniego bytowania jest równocześnie pełna metafizyki. Jakby autor próbował zgłębić zagadki i tajemnice naszej powszedniej rzeczywistości. Uchwycić to, co się słowom wymyka.