„Sztuka Maciupy zawieszona jest gdzieś między jawą a snem. Przeżycia bohaterów, ich myśli, oraz wypowiadane przez nich słowa w płynny sposób przenikają się ze sobą. Można odnieść wrażenie, że strzępy zdarzeń i rozmaite wycinki rzeczywistości przemieszały się w głowie Inny – głównej bohaterki. Co dokładnie się wydarzyło, gdzie, kiedy to było? Czy te miejsca jeszcze istnieją, czy dawno pochłonął je ogień? Bardzo zależało mi na zachowaniu tej intrygującej struktury tekstu. Tekstu, z jednej strony niezwykle konsekwentnego w formie, bo zapisanego wierszem, z drugiej – zagadkowego, przesyconego poetyckimi symbolami i otwartego na rozmaite interpretacje. Jest bowiem w tym utworze delikatność i piękno, jest groza i okrucieństwo wojny równocześnie. A może to powidoki świata, który właśnie uległ zagładzie? Czy powróci po nim nadzieja i pokój?“ (Magdalena Małecka-Wippich)